نبرد "طوفان الاقصی" به شدت رها كردن عرب در غزه و آرمان فلسطین را آشکار می کند

صنعا 5. مارس. 2024 _سبأ_

شکی نیست که نبرد مبارک «طوفان الاقصی» که از هفتم اكتبر گذشته آغاز شد، رها كردن عرب به غزه به ویژه و به طور کلی به آرمان فلسطین به ویژه کشورهای مرزى کننده را با قدرت آشکار کرد تا جایی که توطئه و مشارکت در از بین بردن مقاومت در غزه با جلوگیری از دسترسی فلسطینیان به غذا، آب و دارو است.

به موازات آن، جای تعجب نیست که پیروزی از سوی کشورها و مردمان غیر عرب و غیرمسلمان، به ویژه آفریقای جنوبی و رئیس جمهور آن، سیریل رامافوزا، حاصل شود، که دشمن صهیونیستی را به اتهام نسل کشی مردم غزه به دادگاه بین المللی دادگستری کشاند، در پرتو این خیانت بزرگ عرب به غزه صبور که در معرض دید تمام جهان در حال نابودی است.

در این زمینه، عبدالباری عطوان، نویسنده فلسطینی، رویداد بزرگی را که توجه جهانیان را به خود جلب کرد و در صدر شبکه های اجتماعی قرار گرفت، مقایسه کرد: «خلبان آمریکایی در اعتراض به نسل کشی غزه خود را سوزاند»، از جمله مسخره هایی که برخی از کشورهای عربی انجام دادند، چاپخانه بود و از شرم، به جای باز کردن گذرگاه ها، بخش کوچکی از کمک های غذایی خود را از طریق هوایی به غزه انداختند.

عطوان اخیراً در مقاله ای با عنوان (بمباران هوایی مردم گرسنه نوار غزه با کنسرو و ساندویچ... اوج شرم و ذلت است): «دو رویداد در روز سه شنبه توجه جهانیان را به خود جلب کرد: اولین و مهمترین: یک خلبان جوان آمریکایی در اعتراض به قتل عام رژیم اشغالگر در نوار غزه در مقابل سفارت رژیم صهیونیستی در کشورش خودسوزی کرد، همه دنیا نظاره گر این جوان بودند که روی بدنش نفت سفید می ریخت و تا «شهادت» آتش می زد.

وی افزود: «در مورد حادثه دوم که ماهیت مفتضحانه ای داشت و به صورت صوتی و تصویری نیز مستند بود، ارسال 6 فروند هواپیمای مملو از مواد غذایی بود که سه فروند آن اردنی و بقیه اماراتی و هواپیماهای نظامی مصر و فرانسه از نوع C-130 ساخت آمریکا است.»

و توضیح داد: «اولین رویداد بیشترین بازدید را در تمام پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی داشت، بازدیدها اگر نگوییم بیشتر به صدها میلیون نفر رسید و جوان آمریکایی از همدردی جهانی بی‌سابقه به‌ویژه در میان شهروندان کشورش برخوردار بود. "شهادت" او ضربه تکان دهنده ای برای دولت کشورش و رژیم اشغالگر بود که تعداد قربانیان جنگ نسل کشی و پاکسازی قومی که نزدیک به پنج ماه است در نوار غزه به راه انداخته است به بیش از 30000 شهید و 100000 مجروح و نزدیک به دو میلیون نفر آواره شدند و حدود 86 درصد خانه های آنها ویران شد،رسيد.

وی ادامه داد: در مورد رویداد دوم یعنی «کمک‌های بشردوستانه» از هوا به سمت مردم گرسنه نوار غزه پرتاب شد، واکنش‌ها از انتقاد و کنایه از یک سو که اکثریت هستند تا حمایت و استقبال ترسو که اقلیت هستند متغیر بود.

عطوان گفت: «بسیار شرم آور است که دولت های سه کشور عربی در رسانه ها لاف می زنند و آواز می خوانند، و انها با این قدم بسیار کوچک سلاح، پول، ارتش و وفاداری به آمریکا دارد. و با این باور که وظیفه خود را انجام داده و وجدان خود را پاک کرده است، کاملاً راضی و شاید هم احساس غرور می کند، و مسئولیت کامل خود را در قبال مردم برادرى که اوج فاجعه را در مقابل چشمان خود می کشند، بر عهده گرفت.»

عطوان در پایان سخنان خود گفت که این یک خودنمایی شرم آور است که به دولت هایی که آن را انجام داده اند توهین می کند و دستاوردهای بسیار کمی برای مردم فلسطینی نابود شده، محاصره شده و گرسنه خورده در نوار غزه و تحقیر بیشتر دارد. تحقیر و حتی استثمار، در تلاشی ناموفق برای کاهش خشم مردمش و وضعیت آشفته‌ای که در پرتو این ناتوانی تصنعی مقامات عرب و در مقابل آن استکبار خونین صهیونیستی به سر می‌برند.

نظرسنجی انجام شده توسط مرکز عربی برای تحقیقات و مطالعات سیاست در ابتدای سال جاری نشان داد كه بیش از هشت هزار پاسخ دهنده مرد و زن در آن شرکت کردند و خیابان عربی به اتفاق آرا پذیرفتند که مسئله فلسطین «مسئله همه عرب است و نه مسئله فلسطینی ها به تنهایی» با درصد 92 درصد در مقایسه با نرخ ثبت شده در پایان سال 2022 که به 76 درصد رسیده است، بی سابقه است.

این نظرسنجی نشان داد که شهروندان عرب با این جنگ به گونه ای برخورد می کنند که گویی مستقیماً آنها را تحت تأثیر قرار می دهد، 97 درصد از پاسخ دهندگان ابراز داشته اند که در نتیجه جنگ در نوار غزه به درجات مختلف فشار روانی را احساس می کنند و حتی 84 درصد گفته اند که فشار روانی زیادی را احساس می کنند.

این مؤید این است که نمی توان جایگاهی را که مسئله فلسطین در وجدان «مردم عرب» دارد، انکار کرد. حتی اگر برخی غافل بودند، طوفان الاقصی آنها را از آن بیدار کرد. اما تاریخ سکوت آنها را در برابر قحطی، کشتار و آوارگی مردم غزه ثبت خواهد کرد، مگر اینکه آنها برای حمایت از آنها قیام کنند و علیه سیاست های دولت های خود قیام کنند.

مسئله فلسطین همواره یکی از موضوعات محوری در جهان عرب بوده است و کشورهای عربی همواره متعهد شده اند که از مردم فلسطین در مبارزه برای آزادی و استقلال حمایت کنند، اما در سال‌های اخیر شاهد ناامیدی مکرر برخی کشورهای عربی چه با موضع‌گیری صریح در برابر دشمن صهیونیستی و چه با عدم موضع گیری صریح در برابر دشمن صهیونیستی یا از طریق عادی سازی با این دشمن و یا از طریق کمک مالی و نظامی به آن بود.

قابل ذکر است که دشمن صهیونیستی از آمریکا کمک های مالی و نظامی هنگفتی دریافت می کند و از برخی کشورهای عربی مانند امارات، عربستان، مصر، اردن، بحرین و ... کمک می کند و از این کمک ها برای تقویت ارتش خود استفاده کرده است. و به تجاوزات خود علیه فلسطینی ها ادامه دهد.

ناظران معتقدند بزرگترین اشتباه «البته عمدی» حاکمان کشورهای عربی، ممانعت از بازدید شهروندان عرب از سرزمین‌های اشغالی فلسطین به بهانه تحریم رژیم صهیونیستی بود. اما بازنده واقعی اینجا صهیونیست ها نبودند، بلکه اعراب و مسلمانانی بودند که نظاره گر حمله دشمن صهیونیستی به صحن های مسجدالاقصی و جلوگیری از برپایی نماز و اقامه اذان بودند، در حالی که صهیونیست ها در حال ورود و سیاحت در قدس اشغالی هستند و حاکمان عرب یا مشغول کشتار و ظلم به مردم خود هستند و یا همسایگان خود را محاصره می کنند و اتهامات واهی به آنها می زنند. در واقع، بدون هیچ شرمی، حمایت از مقاومت فلسطین به اتهامی قابل مجازات تبدیل شده است.

از نظر تاریخی، مسلم است که ترک غزه، امتداد یک تاریخ طولانی از ترک فلسطین توسط دولت‌های عربی بوده است.

در سال 1936 م در جریان شورش بزرگ فلسطین، دولت‌های عربی تلگراف‌هایی را به کمیته عالی عربی که انقلاب را مدیریت می‌کرد، ارسال کردند و خواستار پایان دادن به اعتصاب فلسطینی‌ها شدند که در رد سیاست‌های بریتانیا شش ماه به طول انجامید. فلسطینی ها به این تلگراف ها پاسخ دادند و به اعتصاب خود پایان دادند و در نتیجه انگلیس فلسطین را تجزیه کرد.

در سال 1948 م ارتش عرب برای بیرون راندن یهودیان از فلسطین وارد عمل شد. اما اتفاقی که افتاد دقیقا برعکس بود!! چه چیزی باعث شد که شهید عبدالقادر حسینی در مقابل یک مقام عرب فریاد بزند: شما خائن هستید، تاریخ خواهد نوشت که فلسطین را از دست دادید. متأسفانه آنچه حسین گفت اتفاق افتاد و آن مرد دو روز پس از سخنانش در جنگ قسطل به شهادت رسید. ارتش های عربی اسلحه را از فلسطینی ها پس گرفتند، فلسطین را به صهیونیست ها سپردند و عقب نشینی کردند و به این ترتیب فلسطین از دست رفت.

در سال 1967 م شکستی هولناک رخ داد که منجر به از دست دادن تمام فلسطین شد. عامل آن رژیم جمال عبدالناصر و حافظ اسد، وزیر دفاع وقت سوریه بود. اسناد رژیم صهیونیستی که در سال 2000 درباره وقایع جنگ 1967 منتشر شد، حاکی از آن است که اندازه پیروزی صهیونیست ها به کارایی برنامه ریزی نظامی یا مدیریت عملیات نظامی از سوی سران صهیونیست ارتباطی ندارد. به همان اندازه که مربوط به فروپاشی سریع و کاملی بود که ارتش های عربی در معرض آن قرار گرفتند.

در سال 1979 م ناامیدی عرب با امضای توافقنامه صلح توسط انور سادات رئیس جمهور مصر با دشمن صهیونیستی نشان داده شد که موضوع فلسطین را از محتوای آن خالی کرد. بزرگترین کشور عربی را از دایره درگیری عربی و صهیونیستی خارج کرد.

این ناامیدی عرب در سال 2006 میلادی نیز ظاهر شد، زمانی که جنبش مقاومت اسلامی «حماس» در انتخابات پیروز شد، سپس دشمن صهیونیستی با حمایت برخی کشورهای عربی نوار غزه را محاصره همه جانبه کرد.

کشورهای عربی در بسیاری از مواقع نتوانستند مواضع روشنی در برابر دشمن صهیونیستی اتخاذ کنند و همین امر به او چراغ سبز برای ادامه تجاوزات علیه مردم فلسطین نشان داد. شاید یکی از برجسته‌ترین نمونه‌های آن، رد تصمیم اتحادیه عرب در سال 2023 برای قطع روابط دیپلماتیک با دشمن و عدم محکومیت آن پس از کشته شدن روزنامه‌نگار شيرین ابوعاقله باشد.

شایان ذکر است که آینده مسئله فلسطین تا حد زیادی به موضع کشورهای عربی بستگی دارد. اگر همچنان فلسطین را ناامید کند، این به معنای ادامه اشغالگری صهیونیستی و ادامه رنج مردم فلسطین خواهد بود. اما اگر کشورهای عربی موضعی واحد و روشن در حمایت از آرمان فلسطین اتخاذ کنند، این امر دشمن صهیونیستی را برای عقب نشینی از سرزمین های فلسطین و تشکیل کشور مستقل فلسطینی تحت فشار قرار خواهد داد.

در واقع منطقه عربی در سایه حضور دشمن اشغالگر صهیونیستی نمی تواند از ثبات، امنیت و آزادی برخوردار باشد. ملت‌های عرب تا زمانی که اشغال سرزمین‌های فلسطینی توسط صهیونیست‌ها ادامه دارد و باقی است، نمی‌توانند از زنجیر جلادان خود رها شوند.