صنعا_سبأ
ناتو امسال هفتاد و پنجمین سال فعالیت خود را به پایان رساند و رهبران آن شبانه روز تلاش می کنند تا این بلوک نظامی را به عنوان یک اتحاد دفاعی معرفی کنند، اما مسیر آن از زمان تأسیس پس از پایان جنگ جهانی دوم تا به امروز موید این است که این یک اتحاد تهاجمی است و حقایق وقایع منعکس کننده آن است.
ما می توانیم تأسیس اتحاد در طول جنگ سرد بین اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده آمریکا را درک کنیم، اما پس از انحلال اتحادیه و فروپاشی پیمان ورشو در سال 1990، روند وجود ناتو باید پایان می یافت.. در اینجا تعجب می کنیم که دلیل وجود آن از زمان پایان اتحاد جماهیر شوروی و فروپاشی پیمان ورشو تا به امروز که برای مقابله با آن دو نظام سیاسی و نظامی ایجاد شد، چه بوده است؟
موضوع در اینجا فراتر از اتحاد جماهیر شوروی و پیمان ورشو به کنترل جهان توسط ایالات متحده آمریکا، کشور اصلی در اتحاد است... پشت آن یک نظام بین المللی از کشورهای اروپای غربی به عنوان سلاحهای بلند برای ایالات متحده جمع میشود و آن را به هر کجا که میخواهد هدایت میکند تا از منافع خود محافظت کند و برنامه‌های توسعه‌طلبانه خود را برای کنترل جهان، مناطق ثروت و منابع نفتی در آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین پوشش دهد .
نقش مشکوکی از سوی این اتحاد متجاوز از زمان تأسیس تا به امروز ایفا شده است و کشورها را ویران می کند و میلیون ها نفر را به قتل می رساند و نمونه های آن روشن و همچنان داغ است و ما در افغانستان، عراق، یوگسلاوی، منطقه خلیج عربی و بسیاری از کشورهای آمریکایی، نمونه های زنده و شاهد جنایات این اتحاد داریم که برای تضمین هژمونی ایالات متحده بر جهان تأسیس شد.
امروز پس از آنکه آمریکا و انگلیس در مقابله با نیروی دریایی یمن در دریای سرخ و دریای عربی و تنگه باب المندب ناکام ماندند، کشورهای ناتو احضار شدند و آنچه بلوک نظامی نامیده میشود در دریای عربی و دریای سرخ از کشورهای ناتو علاوه بر آمریکا و انگلیس با نام (اسيدس) تشکیل شد، مشروط بر اینکه این بلوک به تناوب نظامی بین کشورها انجام شود و در حال حاضر رهبری به ایتالیا سپرده شده است.
نکته شگفت انگیز این است که حتی پس از این همه تحولات نظامی در بحرین عربی و سرخ، آمریکا و متحدانش نتوانستند به دستاورد قابل توجهی دست یابند و نیروهای دریایی یمن همچنان در حال کنترل این دو دریا و تنگه باب المندب و هدایت حملات دردناک به ناوهای جنگی نظامی آمریکا، انگلیس و اروپا هستند.
می توان گفت که ناتو به دلیل شماری از تغییرات بین المللی و شکست های متعددش در بسیاری از مسائلی که در پیش گرفته فصل پایانی خود را تجربه می کند که تازه ترین آن ها خروج تحقیرآمیز و تحقیرآمیز نیروهایش از افغانستان بود.
ناتو امسال هفتاد و پنجمین سال فعالیت خود را به پایان رساند و رهبران آن شبانه روز تلاش می کنند تا این بلوک نظامی را به عنوان یک اتحاد دفاعی معرفی کنند، اما مسیر آن از زمان تأسیس پس از پایان جنگ جهانی دوم تا به امروز موید این است که این یک اتحاد تهاجمی است و حقایق وقایع منعکس کننده آن است.
ما می توانیم تأسیس اتحاد در طول جنگ سرد بین اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده آمریکا را درک کنیم، اما پس از انحلال اتحادیه و فروپاشی پیمان ورشو در سال 1990، روند وجود ناتو باید پایان می یافت.. در اینجا تعجب می کنیم که دلیل وجود آن از زمان پایان اتحاد جماهیر شوروی و فروپاشی پیمان ورشو تا به امروز که برای مقابله با آن دو نظام سیاسی و نظامی ایجاد شد، چه بوده است؟
موضوع در اینجا فراتر از اتحاد جماهیر شوروی و پیمان ورشو به کنترل جهان توسط ایالات متحده آمریکا، کشور اصلی در اتحاد است... پشت آن یک نظام بین المللی از کشورهای اروپای غربی به عنوان سلاحهای بلند برای ایالات متحده جمع میشود و آن را به هر کجا که میخواهد هدایت میکند تا از منافع خود محافظت کند و برنامه‌های توسعه‌طلبانه خود را برای کنترل جهان، مناطق ثروت و منابع نفتی در آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین پوشش دهد .
نقش مشکوکی از سوی این اتحاد متجاوز از زمان تأسیس تا به امروز ایفا شده است و کشورها را ویران می کند و میلیون ها نفر را به قتل می رساند و نمونه های آن روشن و همچنان داغ است و ما در افغانستان، عراق، یوگسلاوی، منطقه خلیج عربی و بسیاری از کشورهای آمریکایی، نمونه های زنده و شاهد جنایات این اتحاد داریم که برای تضمین هژمونی ایالات متحده بر جهان تأسیس شد.
امروز پس از آنکه آمریکا و انگلیس در مقابله با نیروی دریایی یمن در دریای سرخ و دریای عربی و تنگه باب المندب ناکام ماندند، کشورهای ناتو احضار شدند و آنچه بلوک نظامی نامیده میشود در دریای عربی و دریای سرخ از کشورهای ناتو علاوه بر آمریکا و انگلیس با نام (اسيدس) تشکیل شد، مشروط بر اینکه این بلوک به تناوب نظامی بین کشورها انجام شود و در حال حاضر رهبری به ایتالیا سپرده شده است.
نکته شگفت انگیز این است که حتی پس از این همه تحولات نظامی در بحرین عربی و سرخ، آمریکا و متحدانش نتوانستند به دستاورد قابل توجهی دست یابند و نیروهای دریایی یمن همچنان در حال کنترل این دو دریا و تنگه باب المندب و هدایت حملات دردناک به ناوهای جنگی نظامی آمریکا، انگلیس و اروپا هستند.
می توان گفت که ناتو به دلیل شماری از تغییرات بین المللی و شکست های متعددش در بسیاری از مسائلی که در پیش گرفته فصل پایانی خود را تجربه می کند که تازه ترین آن ها خروج تحقیرآمیز و تحقیرآمیز نیروهایش از افغانستان بود.