صنعا - سبأ: جمیل القشم
خانه ای بود که مملو از زندگی و آرامش بود، کودکانی که در اطراف آن می دویدند، خنده هایی که دیوارهایش را گرم می کرد و خانواده ای ساده یمنی که روز خود را با امید می گذراند، با وجود چالش ها، هیچ کس انتظار نداشت که این خانه در یک لحظه گذرا به یک گور دسته جمعی تبدیل شود.
در شامگاه یکشنبه، یک موشک آمریکایی سکوت را شکست، مانند یک هیولای درنده، تا خانه را با تمام کسانی که در آن بودند، بدرد. لحظاتی کوتاه و همه چیز به خاکستر تبدیل شد، اجساد متلاشی شدند، دیوارها فرو ریختند و فریادها از زیر آوار بلند شد.
خانه ای که پناهگاه خانواده شهروند صالح السهیلی بود، دیگر وجود ندارد، چهار نفر از اعضای خانواده اش در دم به شهادت رسیدند، در حالی که بیش از 25 نفر از اعضای خانواده با ترکش های مرگبار زخمی شدند که در میان آنها زنان و کودکان نیز بودند و برخی از آنها هنوز در اتاق های احیا با مرگ دست و پنجه نرم می کنند.
در آن خانه هیچ پایگاه نظامی، انبار مهمات یا هیچ عنصر مسلحی وجود نداشت، فقط یک خانواده ساده یمنی مانند سایر اعضای جامعه، اما تصمیم آمریکا روشن بود "هیچ مکان امنی در صنعا وجود ندارد، همه هدف هستند، هیچ فرقی بین غیرنظامی و پایگاه نظامی وجود ندارد".
جنایتی بدون توجیه و بدون هشدار، حتی صدای هواپیماها هم شنیده نشد، انگار که در کشتن بی صدا مهارت داشتند، این صحنه ای از یک فیلم ترسناک نیست، بلکه یک جنایت آمریکایی تمام عیار است، در قلب پایتخت صنعا، در برابر دیدگان و گوش های جهان است.
آوار خانه با رویاهای کودکان، کتاب های مدرسه، لباس های عیدی که هنوز پوشیده نشده بودند، در هم آمیخته بود، در میان آوارها، یک عروسک سوخته، عکس ها و وسایل ساده و اثاثیه محدود خانواده پیدا شد.
همین تصویر امروز به نمادی از فاجعه تبدیل شده است، تصویری که درد را خلاصه می کند و تروریسم آمریکایی را افشا می کند که برای اثبات جنایاتش نیازی به محاکمه ندارد، بلکه به وجدانی جهانی نیاز دارد که از مدتها پیش از کار افتاده است.
همسایه ها با پای برهنه و مبهوت به محل حادثه شتافتند، نمی توانستند آنچه را که اتفاق افتاده بود، درک کنند، صحنه در بیمارستان وحشتناک تر بود، شهروندان از هر سو برای کمک سرازیر شدند و مجروحان و زخمی ها را بر دوش حمل می کردند، اتاق های اورژانس پر شده بود و کادر پزشکی در حال مسابقه برای نجات مجروحان بودند.
کودکان خردسال، کسانی که در چشمانشان رویاها و آرزوهای آینده را حمل می کنند، بیشترین آسیب را دیده بودند و زخم هایشان عمیق تر از آن بود که توصیف شود، مجروحان در این کشتار نمی دانند چرا هدف قرار گرفتند، می پرسند: آیا ما برای آمریکا خطرناک هستیم؟ آیا این خانه تهدیدی برای امنیت ملی آمریکا است؟ با چه منطقی یک موشک برای کشتن این خانواده فرستاده می شود؟
در شبکه های اجتماعی، صداهای خشمگین بلند شد و مردم تصاویر قربانیان و ویرانی خانه را به اشتراک گذاشتند و آن را با هشتگ: "تروریسم آمریکایی" همراه کردند، اما رسانه های عربی حامی دشمن، به این حادثه اشاره ای نکردند، مگر به عنوان خبری جعلی طبق معمول برای توجیه جنایت با سقوطی بی سابقه، بدون اینکه به طور واضح به جنایت اشاره کنند.
اما زشت تر از همه، چیزی بود که مزدوران از خوشحالی و توجیه جنایت نشان دادند، در صفحه نمایش کانال ها و پلتفرم های ارتباطی، ظاهر شدند تا قربانیان را سرزنش کنند و با این جنایت طوری برخورد کنند که انگار یک امر طبیعی است و به جای محکوم کردن جنایتکار آمریکایی، با صدای خود تفاسیر دروغین را برای توجیه این اقدام جنایتکارانه ترویج کردند، بلکه برخی از آنها تا آنجا پیش رفتند که حمله را "موجه" دانستند، در تلاشی برای پنهان کردن حقیقت و تحریف واقعیت، و کاملاً فاجعه انسانی ناشی از این جنایت فجیع را نادیده گرفتند.
این تروریسم آمریکایی که خانه السهیلی را در منطقه شعب الحافه در منطقه شعوب در صنعا هدف قرار داد، جنایتی از جمله جنایاتی است که دشمن آمریکایی در استان های مختلف یمن در سایه سکوت بین المللی و تبانی عربی و حمایت مزدوران و خائنانی که در ازای مشتی پول از ارزش ها و اصول انسانی دست کشیده اند، به ارتکاب آن ادامه می دهد، آنها ارزشی برای خون بی گناهان قائل نیستند، بلکه به پوشش دادن این جنایات با توجیهات واهی ادامه می دهند، نه تنها در تلاشی برای توجیه قتل، بلکه برای تحریف حقایق است.
امروز، ساکنان منطقه شعب الحافه در مقابل خانه ویران شده ایستاده اند، فاتحه ای برای روح شهدا می خوانند و با اشک های خود داستان جدیدی از درد یمنی را می نویسند، جنایتی که ممکن است در بولتن های خبری فراموش شود، اما در حافظه شهر حک شده است.
آنچه در صنعا رخ داد، یک جنایت کامل است، عنوان آن "تروریسم آمریکایی" است و قطعا یمن، وجود زخم ها، فراموش نخواهد کرد و از حق خود سکوت نخواهد کرد، حتی اگر بعد از مدتی باشد.
این جنایت چیزی نیست جز حلقه جدیدی در زنجیره انحطاط اخلاقی و انسانی که جهان در سایه سکوت بین المللی شرم آور و تبانی عربی به آن رسیده است. در این فاجعه می بینیم که چگونه وجدان جهانی به یک صحنه متروکه تبدیل می شود که در آن خون ها با دروغ ها شسته می شوند؛ دروغ هایی که رسانه های مزدور آن را توجیه می کنند و به تحریف حقایق ادامه می دهند.
یمن، با وجود درد، فراموش نخواهد کرد و تاریخ ثبت خواهد کرد که این سرزمین بوده و همچنان در برابر هر تروریسمی، چه از خارج و چه از داخل، مقاوم است.
