صنعا - سبا - گزارش: جمیل القشم
دریای خروشان خشم یمن و هجوم خروشان انسانی امروز با راهپیمایی های میلیونی، میادین و مزارع استان های مختلف یمن را درنوردید این تاییدی بود بر موضع استوار یمن در حمایت از مردم فلسطین و آرمان عادلانه آنها و ادای احترام به خون غزه که در زیر بمباران، محاصره و توطئه بین المللی و عربی به خونریزی ادامه می دهد.
یمنی‌ها از هر منطقه، روستا و شهر بیرون آمدند و غم فلسطین را در قلب‌های خود حمل کردند، پرچم‌های آن را بر دوش و در گلوی خود غرش خشم و پژواک درد انباشته از نکبه 1948 تا هولوکاست غزه را حمل کردند آنها نه تنها با حرف، بلکه با موضع عملی و با آمادگی همه جانبه مردمی برای رویارویی آشکار با رژیم صهیونیستی و ابزارهای آن، برای تجدید بیعت بیرون آمدند.
توده‌ها خروشان به پیش می‌رفتند، سایه‌هایشان می‌دوید، شعارهای انقلاب و مقاومت را به دوش می‌کشیدند و سخنان رهبرشان را تکرار می‌کردند که آنها را به راهپیمایی و حرکت دعوت می‌کرد، نه برای انجام وظیفه فصلی همبستگی، بلکه برای تجسم مشارکت جهادی و هویت واحد در نبرد ملت، زیرا فلسطین نمی‌تواند تنها بماند و یمن نمی‌تواند ساعت‌ها سنگ‌های خون غزه را تماشا کند.
میادین پر از یمنی‌ها بود، دل‌ها در برابر جنازه‌ها، و خیابان‌ها مملو از شعارهایی بود که انگار از زمان فتح آمده‌اند، از بدر و خیبر و بیت‌المقدس در میادین صدای کودکان با گلوی سالمندان در هم آمیخت و شعار می دادند: «غزه را رها نمی کنیم»، «مرگ بر آمریکا، مرگ بر اسرائیل» و «به خون خود فلسطین را نجات خواهیم داد».
از صنعا تا صعده، از اب تا تعز، از حدیده تا ذمار، تا حجه و عمران و ریمه و ولایت‌های مختلف، امروز هر استانی نام خود را بر نقشه سربلندی و پیروزی می‌نوشت، در میدان باز کرامت، جایی که هیچ صدایی بلندتر از صدای آرمان نیست، و هیچ پرچمی بر فراز پرچم مقاومت نیست.
راهپیمایی ها یمن را به طور کامل بیان می کردند: چهره جهاد، چهره خشم، چهره موضع، چهره ملتی که مسیر خود را با وجود زخم ها می شناسد، مسائل را برای سود معاوضه نمی کند و با شعار معامله نمی کند، بلکه موضع خود را از صخره تجربه و از درخشش آگاهی و ایمان تراشیده است.
راهپیمایی ها پاسخی مکانیکی به یک فراخوان زودگذر نبود، بلکه انفجاری کامل از حمایت مردمی و تجسم عمومی موضع تزلزل ناپذیر رسمی بود و مردم یمن بار دیگر ثابت کردند که صدای آنها برای فلسطین نه فصلی است و نه منفعت طلبانه، بلکه اعتقادی عمیقا ریشه دار و مسئولیتی سازش ناپذیر مذهبی، انسانی، سیاسی و جهادی است.
راهپیمایی میلیونی پیام‌های متعددی داشت که برجسته‌ترین آنها این بود که یمن در همه اجزای آن آماده گذار از موضع اخلاقی به موضع عملی است و آنچه در دریای سرخ، باب المندب و خلیج عدن انجام می‌دهد تنها بخش کوچکی از پاسخ مشروع و موضع‌گیری لازم است.
در همه شعارها و شعارها مشخص بود که یمنی ها غزه را آینه ای از خود و امتداد درد و استواری خود می بینند و نبرد برای فلسطین نبرد آنهاست، زیرا دشمن یکی است، هویت یکی است و سلاح ها، حتی اگر عرصه هایشان متفاوت باشد، برای یک هدف است.
شعارهای پرطنین فقط یک اعلام خشم نبود، بلکه بیان آگاهانه ایمان مردم بود، بیانیه ای آشکار سیاسی و جهادی که یمنی ها از طریق آن پیامی قدرتمند به تمام جهان فرستادند: فلسطین در وجدان ملت زنده باقی می ماند و هرکسی که هنوز با عزت نفس می کشد، نمی تواند در برابر خونریزی های غزه سکوت کند.
نکته قابل توجه این است که بنرهای برافراشته شده که با عبارات عمیقی مانند «غزه تنها نیست»، «سلاح های ما می آیند» و «نبرد یکی است» نوشته شده بود، نشان دهنده سطح آگاهی عمومی و وضوح مسیر در میان مردم یمن است که تحت تأثیر هیاهوی رسانه ای قرار نمی گیرند، بلکه بدون توجه به هزینه، برای موضع درست ایستاده اند.
در حدیده، در امتداد ساحل، امواج مردمی با خروشان دریا در هم آمیختند، در تصویری پرشور که وحدت سرزمین و مردم را تجسم می‌داد و ثابت می‌کرد که ساحلی که با نیروهای متجاوز مقابله کرده بود، نه کمتر مشتاق مقابله با صهیونیسم خواهد بود و نه کمتر به ناموس ملت حسود.
واضح‌ترین پیام به عادی‌سازان از زبان میلیون‌ها یمنی صادر شد: هر کس به اورشلیم خیانت کند از لعنت مردم در امان نخواهد بود و هر کس الاقصی را فروخت، هر چقدر هم که تصاویر خود را بر صفحه رسانه‌های خائن زینت دهند، جایی برای خود در تاریخ نخواهد یافت رد آشکار عادی سازی در گوشه و کنار راهپیمایی ها مشهود بود.
در هر عرصه ای عباراتی تکرار می شد که تاکید می کرد مردم یمن برای همه گزینه ها آماده هستند و بدون تردید و محاسبات محدود سیاسی تمام توان انسانی و لجستیکی خود را در هر جبهه و سرزمینی در اختیار محور مقاومت قرار می دهند.
شعار دسته جمعی نام فلسطین و تماشای میدان‌هایی که از هر سو مملو از سیلاب‌های انسانی است، نشان‌دهنده تجدید عهد با شهدا و تأیید این بود که قطب‌نما راه خود را گم نکرده است و بیت‌المقدس در قلب نبرد باقی مانده است و اشغال همچنان دشمن اصلی است.
در حالی که رژیم‌ها در حال سازش، تبانی و توطئه هستند، مردم به‌ویژه مردم یمن همچنان جایگاه خود را در حافظه حک می‌کنند و تاکید می‌کنند که تصمیم‌گیرنده و تصمیم‌گیرنده مسیر هستند و این نسل مانند نسل‌های آینده تکیه‌گاه فلسطین خواهد بود نه خنجری در پشت.
راهپیمایی‌های امروز که با مشارکت گسترده اجتماعی همراه است، تصویر یمن را در آگاهی ملت بازتعریف کرده و ثابت کرده است که یمن علی‌رغم زخم‌ها و تجاوزات وحشیانه آمریکا که هر روز در استان‌های مختلف با آن روبه‌رو می‌شود، همچنان قلعه‌ای زنده در قلب این ملت است، صدایی که در جایی بلند می‌شود که دیگران سکوت کرده‌اند.
امروز هر میدان یمن غزه ای مینیاتوری بود، هر صدایی موشکی بود از خشم خروشان، و هر پرچمی وعده و تهدید بود، وعده ای بود به مظلومان که تا آخرین نفس با آنها خواهیم بود و تهدیدی برای ظالمان که حسابشان خواهد رسید، حتی اگر مدتی طول بکشد.
سیل خروشان در میادین مختلف نه تنها برای شعار دادن بلکه برای تایید این که زمان شعار به پایان رسیده و زمان اقدام آغاز شده است متوقف شد و همانطور که رهبر انقلاب فرمودند، نبرد فلسطین، نبرد برای یمن است و تا زمان رفع اشغال و بازگرداندن زمین و حقوق به سرقت رفته، متوقف نخواهد شد.
