صنعا – سبأ: صلاح المقداد
در حالی‌که امروز دوشنبه گزارش تحلیل «طبقه‌بندی مرحله‌ای امنیت غذایی» (IPC) از مواجهه 470 هزار فلسطینی در غزه با سطوح فاجعه‌بار گرسنگی سخن گفت و تأکید کرد که تمامی جمعیت غزه از ناامنی شدید غذایی رنج می‌برند، قرار است دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا فردا سه‌شنبه، سفر رسمی خود به منطقه را آغاز کند؛ سفری که برایش میلیاردها دلار به همراه خواهد داشت – همان پولی که باید به نوار غزه اختصاص می‌یافت.
در جریان این سفر، قراردادهایی امضا خواهد شد که سرمایه نقدی کشورهای خلیج فارس را در اختیار ایالات متحده قرار می‌دهد؛ و این موضوع بر اهمیت این سفر در شرایطی که واشنگتن با مشکلات اقتصادی روبروست، می‌افزاید. این در حالی‌ست که نوار غزه با فقر، گرسنگی، تشنگی و نبود ابتدایی‌ترین نیازهای زندگی دست و پنجه نرم می‌کند.
این تناقض را در قالبی جدید بازگو می‌کنیم و می‌گوییم: در همان لحظه‌ای که میلیون‌ها فلسطینی در غزه از گرسنگی به خود می‌پیچند و بسیاری روزانه زیر آتش بمب‌های هوشمند، در زیر آوار، یا از گرسنگی، تشنگی و کمبود وسایل درمانی و حتی کفن جان می‌دهند – همه این‌ها نتیجه ادامه تجاوز رژیم صهیونیستی و محاصره‌ای‌ست که از سوی این رژیم و دولت‌های عربی پیرامون غزه اعمال شده – ترامپ در همین منطقه، مبالغ هنگفتی دریافت خواهد کرد. همان منطقه‌ای که برادران خود در فلسطین و غزه را تنها گذاشت و از عهد دینی و انسانی خود برگشت؛ منطقه‌ای که در برابر رنج 2,4 میلیون فلسطینی، همه ارزش‌های انسانی را زیر پا گذاشت.
سؤال اینجاست: چگونه این دولت‌ها جرأت می‌کنند رنج غزه را نادیده بگیرند، اما در عوض، پولی را که ترامپ انتظارش را می‌کشد، به او تقدیم کنند؟!
آنچه قرار است به ترامپ داده شود، اگر به غزه اختصاص می‌یافت، برای بازسازی کامل آن، تأمین غذا، احیای بیمارستان‌ها و زیرساخت‌های خدماتی کافی بود؛ و پیش از همه این‌ها، وظیفه داشتند جلوی تجاوز اسرائیل را بگیرند – تجاوزی که آمریکا با حمایت و مشارکت مستقیم از آغاز آن، نقش اساسی داشته است.
پیش از این‌ها، آیا شرم‌آور نیست که ترامپ را به منطقه دعوت کنیم؟ او پشت جنایت‌های هولناکی‌ست که در نوار غزه رخ می‌دهد. شرم‌آور است که از سفر او خبر بدهیم یا پذیرای او باشیم، در حالی‌که برادران ما هر لحظه از گرسنگی، تشنگی و بمباران جان می‌دهند. چه برسد به اینکه با او قراردادهای اقتصادی ببندیم، در حالی‌که همین کشورهای عربی نتوانسته‌اند حتی یک جمله بگویند: «تجاوزتان را به مردم ما در غزه متوقف کنید»؛ وگرنه آنچه ظالمان انتظارش را دارند، از سوی مظلومان به‌وقوع خواهد پیوست.
در پایان باید گفت: طبیعی‌ست که جنایت آمریکایی با خیانت عربی دست در دست هم بگذارند؛ چراکه هر دو در جرم و قساوت افراط دارند – اما خدا از آن‌ها غافل نیست.
