صنعا - سبأ: جمیل القشم
ابوعبیده، سخنگوی نظامی گردان‌های قسام، در سخنرانی تصویری خود در شامگاه جمعه، دفاعی فشرده از حقیقت صحنه عربی و اسلامی نسبت به غزه، با عباراتی که ترکیبی از افشاگری، سرزنش و حسابرسی است، ارائه داد و مواضع را از چارچوب رسانه‌ای به عرصه عمل، جایگاه و تأثیر منتقل کرد.
این سخنرانی، نشان‌دهنده تحولی چشمگیر در لحن مقاومت بود، زیرا عبارات آن به سمت تثبیت معیارهای جدید در ارزیابی، مبتنی بر تأثیر میدانی موضع و حمایت عملی ارائه شده در لحظه محاصره و سوزاندن، گرایش یافت.
استدعای یمن در این چارچوب، برای تثبیت نقش آن، تکریم جایگاه آن، و تأیید موضع آن که به صف مقدم پیش رفته و وظیفه رزمی و سیاسی خود را با دقت و انضباط، بدون توجه به فشارها یا تغییر در مسیر، انجام داده است، صورت گرفت.
تحیت ابوعبیده به یمن و نیروهای مسلح آن، حجم تقدیر را که صنعا در میان محافل مقاومت از آن برخوردار است، منعکس کرد و این نشانه‌ای صریح است که صنعا اکنون در میان بلوکی قرار گرفته است که می‌توان در تثبیت توازن پاسخگویی و گسترش جبهه مقابله با رژیم دشمن به آن اتکا کرد.
این بیانیه، توصیف دقیقی از مسئولیت رهبران کشورها، احزاب، علما و نخبگان ارائه داد و آنها را مسئول آنچه مردم غزه از کشتار، گرسنگی و آوارگی متحمل می‌شوند، دانست و عملکرد را به توانایی، و کوتاهی را به ترک وظیفه مستقیم مرتبط کرد.
در این تفکیک، جایگاهی برای نمادگرایی باقی نمانده، بلکه برای تأثیرگذاری باقی مانده است، و این امر یمن را به الگویی حاضر در میدان یاری تبدیل می‌کند، با توجه به عملکرد منسجم، تصمیم مستقل، و چشم‌انداز استراتژیک هماهنگ با ماهیت نبرد و طولانی بودن آنست.
عبارات بیانیه مربوط به گردن‌های امت و خون غیرنظامیان، با فرمول حساب باز تدوین شده است، زیرا هر کوتاهی به زخمی، و هر تردیدی به تشدید هزینه مرتبط است، و این منطقی است که رابطه بین مسائل و مواضع را بازتعریف می‌کند.
یمن در این سخنرانی به عنوان مکانی که به دلیل عملکرد مستمرش از زمان آغاز تجاوز، چه در سطح عملیات دریایی و چه در وضوح گفتمان سیاسی، با اطمینان محافظت شده است، ظاهر شد. موضع با ثبات و درستی جهت‌گیری مشخص شده بود.
ابراز حزن ابوعبیده در غزه، حال جبهه‌ای را منعکس می‌کند که بدون پوشش پیش می‌رود و وظیفه خود را تحت بار مضاعف انجام می‌دهد. زبان او از رهبری سخن می‌گوید که بار خون را به تنهایی بر دوش می‌کشد و از پشت آوارها نقشه‌های مواضعی بی‌جهت را می‌خواند. پایتخت‌ها در سکوت خود پراکنده شده‌اند و غزه با خط مقدم خود از خانه‌ای به خانه، و از تونلی به فریادی، و از مبارزی به جسدی، زیر سقفی عربی که خندق‌های آن برای موضعی جامع جا نداشت، گسترش یافته است.
این سخنرانی به خستگی میادین در صورت خالی بودن از پشتیبانی، و به تأثیر دست تنها در صورت باقی ماندن بر ماشه بدون تعویض اشاره کرد. جبهه فلسطین در عبارات او به گونه‌ای بود که گویی امت را به شدت آزمایش می‌کند و در هر دور از کسانی که واقعاً ثابت قدم مانده‌اند، و کسانی که لحظه تعیین‌کننده از آنها عبور کرده است، ثبت می‌کند. یقین در لحن بیانیه آشکار بود که گردان‌ها با ایمان خود و با باوری تزلزل‌ناپذیر می‌جنگند، و اینکه روزهای آینده مسیری را باز می‌کنند که هیچ‌کس منتظر آن نیست.
استدعای یمن در این چارچوب، در منطق تثبیت شرکا خوانده می‌شود، زیرا شبکه عمل مقاومت بر اساس انباشت ساخته می‌شود و به آنچه در میدان ارائه می‌شود مرتبط است و با میزان حضور فعال در نبرد مقابله با دشمن سنجیده می‌شود.
کلمات قسام، قطب‌نما را به سمت نیروهایی که تأثیرگذار هستند، و اصل مقاومت را به عنوان مبنایی در مدیریت مرحله حفظ می‌کنند، بازگرداند. این امر در عملکرد یمن و جایگاه آن در معادله دریا، حاکمیت و تصمیم‌گیری تجسم می‌یابد.
کل این سخنرانی، نزدیک به بیانیه تفکیک تاریخی به نظر می‌رسید که هر طرف را در جایگاه خود قرار می‌دهد و این ایده را تثبیت می‌کند که مشارکت در نبرد در میدان کسب می‌شود، با عملکرد اثبات می‌گردد، و با ترازوی خون و تصمیم سنجیده می‌شود.
در این زمان، اشاره به یمن به عنوان اوج انباشت سیاسی و نظامی متصل، و تجسم مسیری که از روزهای اول آغاز شده و با انسجام تصمیم و حضور عمل ادامه یافته است، برجسته می‌شود. بدین ترتیب، جایگاه صنعا در معادله رویارویی تثبیت شده و به یک عامل مستقیم در میدان فشار بر دشمن تبدیل شده است.
